Jeej al mijn verhalen vanaf december!

Hallo allemaal!
Wat is het lang geleden dat ik iets heb geschreven, eigenlijk wel jammer omdat ik nu zelf niets meer weet wat ik exact allemaal gedaan heb. Mijn herinneringen gaan terug naar ongeveer zaterdag 22 december. Op 22 december vierde Roxy (een vriendin van Sidney en Natasha) haar 19de verjaardag. Ik had haar nog nooit ontmoet maar toch was ik uitgenodigd. Omdat we naar een club zouden gaan moest ik van mezelf een leuk jurkje vinden, hier ziet namelijk iedereen er prachtig uit als ze op stap gaan. Ik had niet bepaald de beste dag uitgekozen om dit te doen. Het was het weekend voor kerstmis en iedereen was zijn kerstinkopen aan het doen – chaos-! Papa en Ingrid hadden mij afgezet en ik heb uren rond gelopen in het winkelcentrum en ik kon niets geschikt vinden. Uiteindelijk eindigde ik in het eerste winkeltje dat ik had bezocht, waar ik mijn jurkje gekocht had. Ondertussen waren papa en Ingrid in de supermarkt en ben ik met hen terug gereden om 17u, daarna was het vlug eten en klaarmaken want we werden rond 19u verwacht op het feestje. Het feest was trouwen in the Mantra hotel aan de zee in Surfers Paradise op de 45ste verdieping. Het uitzicht was a-m-a-z-i-n-g! ’s Avonds met alle lichtjes en ’s ochtends zag je alle mooie plaatsen met de bergen. Toen iedereen mij op het feestje zag, vonden zij mij erg op Sidney lijken. “I didn’t know you had a good looking sister, Sid’. Haha, dat was grappig. Een vriend van Sidney probeerde me nog te versieren, maar dat ging hem niet worden :P. De jongens waren zich aan het uitsloven op het balkon. Een jongen had een trechter meegenomen waar hij bier ingoot en een andere jongen dronk dit dan in een keer op. A black guy from the West Coast – zo noemde hij zichzelf -was daardoor dronken binnen enkele minuten. Rond 22u besloten we te gaan, we hadden gratis entree omdat het Roxy’s verjaardag was. Toen we buiten waren – en Sidney eindelijk zo ver hadden gekregen om mee te gaan - bleek Jackson (Sidney’s vriend) zo goed al dronken te zijn waardoor hij nergens in kwam. Sidney en Jackson waren daardoor alweer snel weg. Achteraf bleek Jackson ook nog door een vreemde chick tot bloedens toe geslagen te zijn, hahaha. Any way, de clubs waren wel gaaf. Die avond ben ik naar zes verschillende clubs geweest. Van ‘Sin City’ tot ‘Liv’ tot ‘Melba’s’ waar papa en Ingrid elkaar hebben leren kennen tot ‘Hollywood’ de stripclub. Aan de ene kant was het best vervelend dat we niet op een plek konden blijven, we waren de hele tijd rond aan het lopen in plaats van feest aan het vieren. Op een gegeven moment zaten we buiten op een bankje te wachten en the Guy from the West Coast was continu vreemde mensen aan het aanspreken en een hand aan het geven. Op een gegeven moment deed hij dit bij een Braziliaanse jongen – Ruda - en ik raakte aan de praat met hem. Na te hebben gepraat over waar hij vandaan kwam en wat hij hier deed ging hij er weer vandoor. Toen hij weg liep zei ik nog tegen Natasha dat het een aardige jongen was. 2 minuten later stond hij opeens weer voor mijn neus, of hij mijn nummer mocht hebben. Je hoeft hier ’s avonds maar op een bankje te zitten en er zijn genoeg mensen die tegen je aan komen lullen. Na mijn nummer te hebben gegeven zijn we waar gaat feesten. Oh! De meiden achter de bar… die staan hier in lingerie: dat is normaal…uhhh. Mijn eerste gedachten was: wat is dit nu? Een string en een bh, is that it? Blijkbaar. Verder hebben we een leuke avond gehad. Alcohol is hier trouwens veel duurder dan in NL. In Nederland heb je een wijntje in de kroeg voor 3 euro, hier betaal je 8 dollar. Toen we wilde gaan kwam Ruda nog even gedag zeggen en vragen of we konden afspreken. Omdat hij een surfdude is, vroeg ik of we konden gaan surfen omdat ik dit graag wil leren in de tijd dat ik in Australie ben. Dit was een deal. Rond een uur of 2 ’s nachts gingen we met z’n alle terug naar het appartement waar iedereen een slaapplekje probeerde te bemachtigen. Ik sliep op een slaapbank met Natasha en Sidney. Wij dachten dat de slaapbank kapot was, dus we hadden hem niet helemaal uitgeklapt. De volgende ochtend toen Natasha en ik het bed weer terug gingen vouwen kwamen we erachter dat hij helemaal niet stuk was!! Hadden we voor niets zo ongemakkelijk geslapen. Vervolgens heb ik ons naar huis gereden omdat Sidney niet zeker wist of de alcohol uit zijn lichaam was en je met een P (beginnende rijder) 0.0 alcohol in je bloed mag hebben. Rond 10 uur in de ochtend waren we thuis en om 11uur waren we al weer onderweg naar Sandra en Tony in Burbank waar we op de 23ste alvast kerst gingen vieren.
Het weer was (uiteraard) geweldig. Ze hadden voor erg veel eten gezorgd en veel gluten vrije dingen! Na vele rauwe garnalen te hebben gegeten en salades was het tijd om te zwemmen met z’n allen. Het was een erg gezellige en leuke dag !
24 December was Robyn haar verjaardag (de moeder van Ingrid). Samen met Ingrid had ik een Pumkin Loaf gemaakt en risotto gekookt. Robyn en Robert kwamen namelijk bij ons lunchen.
25 December was het kerstmis, dit hebben we gevierd bij Robyn thuis met alle cadeautjes. We waren met Robyn, Robert, Ingrid, Sidney, papa, Hilda en Jeff (echte vader van Ing). Robyn had ons de opdracht gegeven om een spelletje te bedenken die we met z’n allen konden doen. Mijn spelletje wat met ballonnen die je om je enkel moest binden en bij een ander kapot moest stampen. Na te hebben gegeten, cadeautjes uit te hebben gepakt en spelletjes te hebben gespeeld was het tijd om in het zwembad te gaan. We zijn de hele dag bij Robyn geweest.
26 December was een woensdag – Boxing day – de dag waarop alles in de uitverkoop was. Omdat ik donderdag zou gaan zwemmen met Ruda wilde ik een nieuwe bikini kopen aangezien mijn huidige h&m bikini niet geschikt is voor de zee. Na uren rond te hebben gekeken kon ik geen geschikte vinden. Uiteindelijk was ik naar een ‘speciaal zaak’ geweest voor mijn nieuwe bikini. En natuurlijk… daar waren geen bikini’s in de uitverkoopt. Mijn duurste bikini ‘ever’ heb ik daar gekocht van maar liefst 170$, oepsie.
Donderdag 27 december zou ik met Ruda naar het strand gaan om te surfen, maar er was een te sterke wind waardoor het niet mogelijk was. Jammer! Mijn gratis surfles gemist :P
’s Avonds ben ik naar Natasha gegaan, we zouden namelijk een film marathon houden. Samen hadden we risotto gemaakt en de avond door gebracht. Dat was erg gezellig. De volgende ochtend moesten we vroeg opstaan. Natasha moest namelijk naar het ziekenhuis voor haar dialyse. Hier gaat ze 3 dagen per week heen voor 4 uur. Het was fascinerend te zien hoe dit werkte aan de hand van een machine waar haar bloed door heen wordt gepompt. Er waren vooral oudere mensen die daar lagen. We kregen van de zuster een dvd speler en een aantal DVD’s. Daar hebben we ons vier uur mee vermaakt :). Toen we terug waren wilde we graag gaan zwemmen. Sidney, Gab, Roxy, Natasha (Tash) en ik sprongen in Sidney’s auto rond een uur of 2 half 3. Tash had een ‘secret place’ op google gevonden in Currumbin. Toen we hier aankwamen na een mooie tocht in de bergen bleek het zo ‘secret’ niet te zijn want er waren behoorlijk wat mensen. Wel was het een prachtige plek. Maar doordat Roxy bang is van honden waren we na 5 minuten alweer weg. Dat was een beetje jammer. We zijn vervolgens naar Tallebudgra gegaan waar we al vaker waren geweest. We hebben hier de middag doorgebracht en toen de zon onderging zijn we terug gegaan naar Tash en Roxy’s appartement. Sidney parkeerde netjes de auto en stapte uit. Ondertussen was ik nog uit de auto proberen te komen met al mijn spullen. Ik plaatste mijn hand bij Sidney’s deur en ondertussen dat hij weg liep gooide hij de autodeur dicht. O mijn god! Mijn hand zat letterlijk vast tussen de autodeur en wat deed dat zeer!!! Omdat de auto ook nog op het slot zat kon ik zelf de autodeur niet openen. Gelukkig dat Tash snel doorhad wat er aan de hand was en de deur voor mijn opende. ‘It’s not my fault’ begon Sidney meteen. En dat blijkt typisch te zijn voor Sidney: het is nooit zijn fout maar altijd die van iemand anders. De rest van de avond heb ik met een blok ijs op mijn hand gezeten en wat was ik blij dat ik mijn vingers nog kon bewegen. En wonder boven wonder, binnen enkele uren deed het al geen zeer meer. Tot de dag van vandaag begrijp ik daar nog niets van. Ik was verbaasd dat mijn hand niet gebroken was. Na onze ‘left overs’ van gisteren te hebben gegeten vroegen Roxy and Tash of ik met hen opstap wilde gaan. We zijn toen naar Sin City geweest voor enkele uren. En Gab en Sidney hadden ons uiteindelijk weer opgehaald :).
Zondag 30 december voelde ik me niet heel geweldig en heb ik het rustig aan gedaan. En maandag 31 december was het alweer New Years Eve. In de avond heb ik met papa en Ingrid gekookt en ’s avonds ben ik weer naar Tash’s gegaan. Sidney, Gab, Jackson, Roxy, Tash en ik zouden nieuw jaar @ Surfers Paradise gaan vieren. Het was 22 uur en ik wilde echt gaan. Zij met z’n allen dachten daar anders over – bleek toen we er uiteindelijk waren -. Ze waren alleen maar aan het klagen: ‘why are we here so early’, ‘this is boring’, ‘what do we have to do for 1.5 hours’, ‘i don’t have money to go somewhere’. Ik had er echt schoon genoeg van. Ik had gehoopt op een super tof Nieuwjaar het komt immers niet elk jaar voor dat ik Nieuwjaar in Australie kan vieren. Helaas voldeed deze avond niet aan mijn verwachtingen en was ik om 01:00 teleurgesteld naar huis gegaan.
Dinsdag 1 januari zat ik om 08:30 weer met Tash in het ziekenhuis. Terwijl zij haar ogen nauwelijks open kon houden was ik weer film aan het kijken. We lagen samen in 1 ziekenhuis bed, lekker knus :P. Vervolgens hebben we samen gezwommen in het zwembad en ’s avonds hebben we samen spaghetti gemaakt. Na het eten hebben we een grote ronde gelopen in Southport en daarna hebben we weer films gekeken. De volgende ochtend waren we op tijd opgestaan en hebben we pannenkoeken als ontbijt gegeten. Natasha was opzoek naar werk en samen zijn we haar CV gaan uitprinten en deze bij een restaurant gaan afgeven. Direct kon ze in de avond bij het restaurant een avond meedraaien. Om 16 u stond Sidney voor de deur om me op te halen. Hij was naar de kapper geweest en heeft zijn haren weer kort laten knippen net als vroeger. Ik vind dat dit hem goed staat maar Inrgid vindt dat hij er jonger uit is gaan zien.
Vrijdag 4 januari ben ik met Ruda gaan lunchen bij een Bistro restaurant waar ook een casino was. Hij was naar de wc geweest en had een dollar in een machine gegooid hij kwam terug en vertelde me dan hij 5 dollar had gewonnen. Vervolgens gingen we samen nog een kijkje nemen in het casino, het was een spannend spel want we hadden echt bijna een grote prijs gewonnen. Uiteindelijk had hij 40 dollar gewonnen – de lunch die hij had betaald was weer terug verdiend -. Daarna hebben we nog playstation gespeeld met zijn Brazilian roommates. Die Brazilianen zijn echt super aardig!
In de avond ben ik met Sidney, Roxy, Tash en Gab naar Gab zijn huis geweest. En o mijn god, zijn ouders hebben mijn droomhuis!! Een prachtig, groot, vrijstaand huis aan het water met een prachtig uitzicht. Er waren veel slaapkamers en alles was zo ruim. De woonkamer was geheel van glas waardoor je over het water heen kon kijken. Daarnaast hadden ze ook nog een groot zwembad. De ouders van Gab waren niet thuis waardoor we daar met z’n allen konden blijven slapen. We hadden gevist in de ‘achtertuin’ en daarna hebben we een film gekeken. De volgende ochtend moesten we vroeg opstaan want Tash moest weer naar het ziekenhuis voor dialyse. Omdat Sidney erg moe was heb ik teruggereden. Omdat het ondertussen al 5 januari was en ik op 8 januari naar Darwin zou gaan was het tijd voor een afscheiddiner. Met Robyn, Robert, Ingrid, Papa, Sid en ik zijn we naar Broadbeach gereden waar we bij de Marigold hebben gegeten. Ik had als voorgerecht spinazie in glutenvrij deeg en als hoofdgerecht een krab, erg lekker! Nadat we hadden gegeten was Sidney meteen weer gegaan. Wij daar en tegen waren nog naar het casino geweest. Helaas had ik niet veel geluk.
Zondag 6 januari zijn we met de Aquaduck weggeweest. Dit is een bus die ook in het water kan. Dit uitje verliep alleen niet geheel volgens plan. Om 11:10 zou onze Aquaduck vertrekken vanaf het busstation. Om 10:30 waren we er al omdat we een halfuur voor vertrek onze tickets moesten ophalen. Het was een warme dag en om 11:30 was onze Aquaduck er nog niet. Tony ging naar de bus informeren en even later kwam een mevrouw vertellen dat de bus nog onderweg was doordat het onderweg stuk was gegaan. Binnen 20 minuten zou hij er moeten zijn. Voor we het wisten was het 12:10 en de volgende groep mensen waren bij de bushalte aangekomen. – Dit werd gegarandeerd een chaos - . Om 12.15 was de Aquaduck er. Maar in plaats van 1 groep waren er nu 2 groepen die aanboord wilde gaan. Dit was best sneu voor de kinderen die nu niet mee konden. Groep 2 werd naar huis gestuurd en groep 1 (wij) konden gelukkig mee. Het tochtje stelde niet heel erg veel voor maar het was wel leuk een keer meegemaakt te hebben. Na het tochtje hadden we lunch bij Robyn thuis. We hadden Natasha opgehaald want die kwam bij ons eten en Sidney had Jackson meegenomen. Waarom Sidney Jackson had meegenomen blijft een vraag. Sidney is niet bepaald sociaal ingesteld en zit liever alleen in een hoekje met zijn telefoon dan dat hij met mensen praat of er überhaupt gewoon bij komt zitten. Hierdoor zaten Jackson, ik en Tash voornamelijk alleen zonder hem. Toen het eten van tafel was wilde Sidney daarom ook direct gaan. ’s Avonds ben ik nog naar Ruda geweest en heb ik met hem en zijn roommates ‘Elite Squad’ gekeken. En wat ik fascinerend vond was het feit dat we niet naar een videotheek gingen maar naar een filmautomaat in het winkelcentrum. Ja, een filmautomaat! What the F dacht ik toen ik dat zag. Net als je een frisdrankautomaat hebt en op een knopje drukt om een flesje cola uit de automaat te halen, heb je dit ook voor films! Ge-wel-dig. Het was wel een goede film, het was leuk dat het een Braziliaanse film was waardoor ik wat van Brazilië kon zien. Ruda en zijn vrienden zeiden alleen dat ik niet moest denken dat het zo overal was in Brazilië en dat ik nu alleen de slechte kant van Brazilië had gezien.
Maandag 7 januari was het de dag voor mijn vertrek, afscheid nemen en opruimen dus. In de ochtend had ik Ruda gedag gezegd en in middag had ik mijn koffer ingepakt. Na het avondeten ben ik met Sidney nog gedag tegen Natasha gaan zeggen. Samen hadden we nog een film gekeken. Toen ik eenmaal weer thuis was bleek dat ik mijn jasje vergeten was. Na wat zeuren :P is Sidney deze voor mij gaan ophalen.
Ondertussen is het al 13 januari en ben ik in Darwin in het plaatje Lyons. Papa had mij naar het vliegveld gebracht. De vlucht hier naar toe is goed verlopen, het enige nadeel was dat de stoelen echt niet fijn waren. Na een vlucht van vier uur werd ik door de familie Porter opgewacht op het vliegveld. Max (feb. 4 jaar) was erg verlegen en Jack (1) begreep er nog niet veel van. Toen ik hun 4WD zag, hoopte ik dat ik daar niet in hoefde te gaan rijden. Hij is zo groot! Gelukkig bleek dat ze nog een andere auto hadden, die trouwens ook echt groot is voor mijn begrippen. Toen we thuis waren hebben we mijn koffer in mijn kamer gezet en heb ik even meet Max gespeeld. Ondertussen was het al avond en zijn we bij het water wat gaan eten. Onderweg bleef Max aan een stuk door praten. De verlegenheid was dus al gauw weg. Op dit moment kan ik zeggen dat het een leuke en aardige familie is. Ik moet nog wel wennen aan de kinderen en de manier waarop de ouders met hen omgaan. Erg consequent vind ik hen niet, en dit kan tegen me gaan werken als de kinderen alleen met mij zijn. Een voorbeeld is bij het eten, Max begint elke avond te krijsen als het avondeten op de tafel staat. Als hij het niet eet moet hij naar bed toe. Zodra hij in zijn kamer is, komt hij hier 20 keer uit met verschillende excuses. Uiteindelijk mag hij het nog een keer proberen aan tafel maar dat wordt meestal weer een strijd. Een voordeel voor mij is dat de ouders meestal thuis zullen zijn bij het eten en ik dit zelf niet hoef te regelen. Dit geldt ook voor het naar bed gaan. Om 19u moeten ze naar bed, maar voordat ze slapen is het 21/21.30 – de tijd dat ik naar bed ga. Jack en Max delen een kamer omdat ik een kamer heb, hierdoor zijn ze de hele tijd spelletjes met elkaar aan het spelen. Het licht blijft aan en Max heeft het ook altijd voor elkaar dat de radio aan kan. Naar mijn idee geen goed avond ritueel zeker omdat hij altijd zijn zin krijgt terwijl er iets anders was gezegd in de eerste plaats. Dit zijn allemaal redenen dat ik aan zijn gedrag moet wennen, zeker omdat ik weet hoe vierjarige kinderen kunnen zijn en zich kunnen gedragen en Max weet wat hij kan maken bij zijn ouders. Ik ben daarom heel erg benieuwd hoe hij zich zal gaan gedragen als hij alleen bij mij is. Verder een mooi huis en een rustige omgeving. Ik ben ook al aan het autorijden en dit gaat tot nu toe goed. Gisteren hebben we een krokodillenpark bezocht en vandaag doen we het rustig aan. Vanmiddag ga ik met andere au pairs afspreken bij een nepstrandje in de stad. Dit wordt mijn eerste tochtje alleen zonder navigatie. Het enige wat ik heb is een map van Darwin :P, ik heb de route al uitgestippeld maar of ik er een keer zal komen weet ik niet. Het is wel fijn dat de auto die ik rijd een automaat is, waardoor ik niet aan het schakelen hoef te denken. Zodra er een ritme is ontstaan in mijn leven en het leven van de kinderen en de ouders, zal het er sowieso anders aan toe gaan. Hoe mijn week er dan uitziet laat ik jullie weten.
Jullie weten nu in ieder geval wat ik de afgelopen weken heb meegemaakt.
(Het is alleen de vraag wanneer dit verhaal op internet zal staan, omdat de familie- nog – geen internet geeft)
Tot de volgende keer!
Xxx Marcella