Struisvogelfarm, verdwalen en Grotten van Hato

Zondag 27 januari 2014

Teuntje en ik waren op zondag samen naar een struisvogelfarm geweest, de heenweg was weer een ramp - of laat ik zeggen: een avontuur. Met de kaart in de hand en ik achter het stuur wilde we via het Spaanse water waar we flamingos zouden kunnen zien naar de farm gaan. Echter moesten we om 11:00 op de locatie zijn en om 10:15 hadden we nog steeds het water niet gevonden (die achteraf via een rechte weg te bereiken was -.-). We besloten toen maar de Struisvogelfarm te zoeken in Santa Catharina via de Sint Jorisbaai aangezien ons richtingsgevoel ons in de steek liet. Hier kwamen we met wat omwegen wel op tijd aan. Die dag hadden we geleerd dat we altijd een stukje verder moesten rijden dan we dachten. Elke keer gebeurde het dat we omdraaide terwijl het eigenlijk aan het einde van de straat was. De struisvogelfarm is bedoeld als commerciële teelt van struisvogels. De dieren worden hier geteeld voor onder andere de vleesverwerkende industrie en de modeindustrie (tassen, kleding en schoenen). Als toerist kun je deelnemen aan een rondleiding over de struisvogelfokkerij. Je wordt met een safaritruck over het terrein gereden waarbij je uitleg krijgt over de struisvogels, het fokken van struisvogels en wat er allemaal van de dieren gebruikt wordt nadat ze geslacht zijn. Daarnaast is het de grootste struisvogelfarm buiten Afrika. Ik vond het verbazingwekkend leuk om te zien. We mochten ook de struisvogels voeren en op een van hun eieren staan om te kunnen zien hoe sterk zo'n ei wel niet is. Een leuke rondleiding die de moeite waard was. Na dit avontuurtje van een uurtje besloten we te gaan lunchen en een reservering te maken bij de Grotten van Hato. Hier konden we om 15:00 terecht wat ons tijd gaf om te eten. Echter konden we geen lekkere eettentjes vinden in de buurt waardoor we besloten hadden om bij de supermarkt wat eten te halen en te picknicken in de auto - waarom ook niet?! Na het fruithapje en een stukje te hebben gereden kwamen we op onze bestemming uit - en dat in een keer goed te hebben gereden. De grotten van Hato werden miljoenen jaren geleden gevormd onder het wateroppervlak, dit is eigenlijk de enige informatie die ik van de rondleiding heb onthouden. De vrouw die ons meenam praatte als een robot en vertelde haar standaard riedeltje. Ze kon ook niet inspelen op de vragen die een vader had met zijn kinderen zoals: hoe diep is deze grot eigenlijk? Wat ik ook erg grappig vond was dat we ongv. 75 traptreden omhoog moesten lopen - stelde echt 3x niks voor. En bovenaan de trap stond ze echt 5-10 minuten te wachten tot ze op adem was terwijl wij echt zo iets hadden van: waar wachten we nu eigenlijk op? De grot zelf was wel erg mooi om te zien en de vleermuizen die er zaten ook. Na de rondleiding van nog geen halfuur konden we nog een boswandelingetje maken aan de hand van een routebeschrijving met uitleg. Echter waren alle bomen zo dood dat Teun en ik ons als twee gekken hebben gedragen en ons voordeden als een reisleidster waarbij we maar onzin lulde over de planten die er stonden - gelukkig waren wij de enige die er rond liepen, wees maar niet bang. Na ons rondje zijn we terug naar huis gereden. Nicole moest wat langer doorwerken want het was Cabana beach festival. Teun en ik kwamen hier pas aangekakt toen het afgelopen was en hebben vervolgens nog een drankje gedaan bij Wet 'n Wild voordat we terug naar huis reden.

This story will be continued...