Rainbow Beach en Fraser Island

Hoi Hoi!

Dit keer het verslag van dinsdag 12 t/m zondag 17 december 2017

Dinsdag 12 december vertrokken wij rond half 10 in de ochtend met papa’s Jeep, die we mogen lenen deze vakantie, richting Rainbow beach. Gelukkig konden wij het navigatiesysteem van papa lenen om zo de weg te vinden. Het was een rit van circa 3.5u. Tussendoor hebben we een korte stop gemaakt bij een benzinestation, hier vond Marco het weer nodig om te gaan spookrijden (whoops). Als je achter het stuur zit moet je niet ‘even snel’ een afslag nemen want dan gaat het rijden op automatische piloot en daardoor ontstaan er een gevaarlijke situaties. Daarom helpen wij elkaar bij het rijden door bij elke afslag te zeggen: ‘ look right, drive left’. Eenmaal bij het ‘ Fraser on Rainbow Beach hostel’ aangekomen konden wij nog even relaxen bij het zwembad. We hadden een ‘ private room’, want om nu ook nog in stapelbedden te gaan liggen op een kamer met 8 andere mensen hoeft ook niet meer per se. Bij het inchecken kregen we een metalen bord, kom en beker om mee te nemen tijdens onze trip. Zelf bestek en glazen meenemen mocht niet. In de middag hadden we een ‘briefing’ met alle andere reizigers waar uitgelegd werd wat we konden verwachten en hoe de trip in elkaar zat. We moesten direct een lijst invullen met de drankjes die we wilden hebben op het eiland. Zij zouden het dan kopen, want zelf mocht je geen alcohol hebben in je kamer. Dat hebben ze echt 10x herhaald. Sowieso waren de mensen in het hostel een beetje ‘in your face’ alsof je een klein kind was en regels nodig had. Bij de ‘briefing’ kon je wisselgeld krijgen voor de douch op Fraser Island. Ik had alleen een briefje van $20 en vroeg of dit kon worden gewisseld voor 10x $2 muntjes voor Marco en mij. Bij de kassa zei zo’n meisje direct met zo’n attidude dan ik echt niet zovaak mocht gaan douchen hoor en dat ik 5 muntjes mocht hebben. Vervolgens gaf ze me er 4, my god. Ook zeiden ze dat je in de avond voor een paar dollar een burger kon eten in het hostel en dat hier ook gluten vrije opties voor waren. Zelf op het bord stond die aangegeven. Echter toen we in de avond een burger wilden gaan eten waren er helemaal geen gluten vrije burgers. Ze waren lekker bezig hoor. Marco en ik hebben toen maar besloten om uiteten te gaan, dat was ook niet vervelend. Marco had een lekkere pizza en ik Pork Belly. Vervolgens was het op tijd naar bed want de volgende ochtend werden we om 07u verwacht om nog uitleg te krijgen over het rijden op het eiland.

Woensdag 13 december t/m vrijdag 15 december

Rise and shine! In de ochtend moesten we nog even snel onze spullen verzamelen, bij de briefing werd namelijk pas duidelijk dat je allebei maar 1 rugzakje mee mocht nemen op de trip dus we moesten nog even een selectie maken. Na het ontbijt kregen we uitleg over de auto’s, wat wel en wat niet te doen. Het rijden over een strand met zacht zand is natuurlijk anders dan op een gewone weg. Als tip werd gegeven om in de sporen van de andere auto’s te rijden omdat het dan net voelt alsof je op een rails zit en automatisch de goede kant op gaat. Vooral zo min mogelijk sturen. Na de uitleg moesten we naar de Land Cruisers waar we mee gingen rijden. ‘ We were so excited!’. Een mevrouw gaf uitleg over de kratten met eten die we ook mee moesten nemen. Voor het ontbijt was er cereal of brood, de lunch wraps met salade en als avond eten hadden we een avond rice noodles met kip en de andere avond een steak met aardappelen. De trip heette ‘ Fraser on Rainbow: 3 day/2 night Fraser Self Drive Safari’ waarbij we in een tentje mochten slapen zonder echte matrassen en al het eten zelf mochten bereiden. Een echte backpacktour dus. Leuk een keer back to basic met circa 150 andere backpackers. We reden in groepen van 4 auto’s met in elke auto circa 8 mensen. Voorop reed de tourguide en die moesten we volgen van plek naar plek. We hadden een leuk groepje met 2 Fransen, 2 Ierse meiden en 2 Britten. Op de eerste en tweede dag heb ik een stuk op het strand kunnen rijden, erg leuk! Ook Marco heeft enkele keren gereden maar dan op meer ‘challenging’ stukken. Hij is twee keer vast komen te zitten in het zand wat leuk was om mee te maken haha. Een keer staat toevallig ook op film. Je kunt er eigenlijk niets aan doen, meestal komt het doordat je door zacht zand rijdt en dat de voorganger dan te langzaam gaat waardoor je zelf stil valt. We mochten ongeveer 60 km/h rijden. Echter hadden wij een auto waarbij de kilometerteller het niet deed, dus we hebben geen idee hoe hard we werkelijk gingen. Drie keer heb ik echt mijn hart vastgehouden. Het Franse meisje wilde ook graag een stuk rijden, maar ze bakte er echt helemaal niets van. Het stuur vloog van links naar rechts. We reden op het strand dichtbij de zee, we moesten over kleine beekjes en er lagen grote plassen met water. Nu reed zij enkele keren zo dichtbij de plassen met water waardoor we een keer met de linker wielen in die plas zakte en het net leek alsof de auto ging omkiepen. Dat was hartverzakking 1. Daarna moest ze een berg op maar zat vast, ze reed naar achteren maar had haar stuur niet rechtstaan waardoor we de bossen in reden en de auto weer onstabiel was. De derde keer was de dag erna toen ze het opnieuw ging proberen, het was gewoon niet fijn maar aan de andere kant wel grappig om op terug te kijken. Ook hebben we meegemaakt dat een Jeep ons inhaalden en er een hele plas water in onze auto terecht kwam omdat hij zo dichtbij reed. Even dacht ik dat we getroffen waren door een golf maar dat was niet het geval. We hebben mooie wandelingen gemaakt en mooie plekken gezien. Het weer was erg goed, een heerlijk zonnetje en in de avond was het ook nog aangenaam. Op de eerste dag zijn we naar Lake Birrabeen en Lake McKenzie gereden, de tweede dag naar het prachtige Champagne pool , Indian Head, Meheno Wreck en Eli Creek en op de laatste dag hadden we de zwaarste wandeling en die bracht ons naar Lake Wabby. Als je dit googelt kun je zien dat dit een groot meer is met zandduinen eromheen. Om daar te komen moet je eerst 45 minuten door een bos lopen met zandpaden, erg zwaar. Maar het was wel gaaf om dit te hebben gezien. Elke ochtend stonden we vroeg op rond half 7 -7 uur, daarom konden we zoveel doen op een dag. In de avond konden we in een gezamelijke open keuken koken. De samenwerking met onze groep ging gelukkig erg goed. Ook was iedereen steeds op tijd waardoor we geen enkele keer hoefden te wachten op elkaar. Na het eten kwam onze koelbox tevoorschijn met onze 4L goon (goedkope witte wijn uit een zak), dit smaakte eigenlijk best goed. We hadden een zak voor Marco en mij samen voor 2 avonden, we dachten dat dit meer dan genoeg was. Toch was de zak eerder leeg dan gehoopt haha. Het mooie aan het eiland was dat er geen lantaarnpalen staan waardoor het in de avond erg donker is. Twee avonden hebben we enorm veel sterren gezien met daarbij vallende sterren. De eerste avond zagen Marco en ik er op de camping 6 in 5 minuten tijd. De tweede avond gingen we met enkele mensen naar het strand om de sterren te bekijken, toen hebben we er ook veel gezien. Het was wel spannend om aan het water te zitten want er konden nog auto’s voorbij komen + er lopen wilde honden (Dingo’s) rond waarvoor je moet oppassen. Met wat zaklampen ging het prima en hebben we ons goed vermaakt. Aan het einde van de trip moesten we onze tent zandvrij maken en konden we weer vertrekken. Het was belangrijk dat we onze metalen borden etc. nog hadden want hier hadden we borg voor betaald. Nu bleek het dat we de vorige avond onze borden perongeluk waren vergeten en tja… iemand anders had ze meegenomen. Marco heeft uiteindelijk op een tactische manier twee nieuwe borden gescoord. By the way… die tentjes pff. Ik ben blij dat het vanaf nu alleen nog maar beter gaat worden. Want die tentjes waren echt vreselijk en dan vooral vreselijk slecht voor onze ruggen. Er waren 8 kleine tweepersoons tentjes onder een groot zeil. Onder het tentje lag een dun hard matje. In de tent zelf lag helemaal niets. Het was erg onconfortabel en het ergste was nog dat je alles kon horen. Dan lag je net te slapen en dan hoorde je iemand naar de tent tegenover ons gaan (die als enige tent nog vrij was op de camping.. en tja guess what daar dus gebeurden…) , man o man alsof je erbij lag zo gehorig. Na de trip reden we met de Land Cruisers richting de pond om weer terug naar Rainbow beach te gaan. Hier hebben we de auto uitgeladen en zijn we met onze eigen auto teruggereden naar de Gold Coast. We hoopten nog bij Sidney (mijn broertje) langs te kunnen gaan. Echter bleek hij niet thuis te zijn. Sowieso heeft hij weinig tijd voor ons vrij gemaakt, erg jammer maar helaas. We hopen hem volgende week met kerst te zien. Eenmaal terug @ the Gold Coast zijn we naar Surfers Paradise gereden. Hier zijn we bij de domino’s een pizza gaan halen. Want jaaaa! Hier hebben ze glutenvrije pizza’s bij de domino’s! En ik heb er ook helemaal geen buikpijn van gehad, super dus!

In het weekend van 16 en 17 december hebben we het rustig aan gedaan. Op zaterdag zijn Marco en ik naar Pacific Fair gegaan, een heel groot winkelcentrum. Ik heb er een roze Roxy petje gekocht en maybelinne lippenbalsem die ze in Nederland niet verkopen. Marco heeft een hele mooi zonnebril gekocht en een typische strandhoed voor op het strand. In het winkelcentrum heb je een ‘ food court’ met allemaal restaurantjes bij elkaar. Hier verkopen ze ook sushi en dat is hier zo goedkoop! Dus het was niet de laatste keer dat ik hier sushi at. Na het winkelen zijn we terug naar huis toe gegaan hebben we met z’n 4e gegeten en nog wat drankjes gedronken. Vandaag, zondag 17 december, zijn we met papa, Ingrid en de honden naar de Spit gegaan. Hier hebben we gezwommen en hebben we onze eerste ijscoboot gezien! Hilarisch!

Vanavond moeten we vroeg naar bed want morgen moeten we om 04u in de auto zitten naar het vliegveld in Brisbane. We vliegen namelijk naar Proserpine airport om vanaf daar te beginnen aan onze trip naar de Whitsundays! We hebben er erg veel zin in! Vrijdag vliegen we weer terug naar Brisbane en hopelijk kan ik dan ons nieuwe avontuur met jullie delen.

Groetjes!