Part 2 - Coober Pedy, Devils Hill, Adelaide

Hey,

Oh jeej, het is al weer een tijd geleden dat ik heb geschreven. De laatste keer dat ik schreef had ik verteld over de Uluru in de Outback. Bij deze adembenemende ervaring bleef het niet. Na de Uluru zijn we om 4:45 uur opgestaan om de zonsopgang te bekijken bij de "Kata Tjuta Dune viewing". Ondanks dat het zo vroeg was, waren we erg opgewerkt en zongen we liedjes al lopend naar het platform. Ik denk niet dat iedereen het kon waarderen dat we met volle borst “In a yellow submarine” aan het zingen waren: de meeste mensen zagen er nog wat slaperig uit. Na de zonsopgang zijn we direct terug naar het busje gegaan en zijn we naar de Valley of the Winds – Kata Tjuta gereden. Hier hebben we van 7:15 – 10am 7.4km gelopen. En dit was weer geen gemakkelijke route! Rots op, rots af, klimmen hier, klimmen daar! Maar het uitzicht was weer zo gaaf. Op sommige momenten dat je aan het lopen bent denk je: pff wat een wandeling, maar dan kijk je om je heen en besef je hoe mooi het is en dan, wanneer je eindelijk boven op de berg bent, ben je trots dat je het hebt bereikt. Onderweg zijn we zelfs wilde kangaroos en reptielen tegengekomen. Na de wandeling zijn we naar ‘the culture centre’ van de aboriginals gereden en vervolgens om 11:45am naar het kamp gegaan. Bij het kamp hebben we onze spullen ingepakt, wat gegeten en nog even een douch genomen. Want die avond sliepen we in ‘the middle of nowhere’ – bij de grens van de ‘Northern Territoy’ en de ‘Southern territory’ - weer onder de sterren. Dit keer zonder wc of douch faciliteiten, haha. We kwamen trouwens ook nog een ‘Brown Snake’ tegen, een van de giftigste in de wereld – gezellig als je die avond in je slaapzak buiten slaapt. Samen kookte we op een gaspitje en zongen we liedjes bij het kampvuur. We mochten ook allemaal de diggeridoo bespelen, maar dit was geen gemakkelijke taak. Om 10pm was ik toch echt heel erg moe en ben ik gaan slapen. De volgende dag zijn we om 06:30 opgestaan om vervolgens 420 km te rijden naar onze volgende stop: Coober Pedy! Nog voordat we de grens passeerde hebben we ons fruit en groenten weg moeten gooien, het is namelijk niet toegstaan om eten over ‘de grens’ mee te nemen – best vreemd voor 1 land. Rond 12:45 kwamen we aan bij de ‘Breakaways reserve’ dit is een landschap dat exact op het landschap van de maan lijkt. Daardoor zijn er ook enkele films opgenomen. Niet veel verder kwamen we de langste ‘Dog Fence’ in de wereld tegen, maar liefst 2250km lang! Die avond sliepen we in een mijn. Coober Pedy is een plek waar de ‘opal’ wordt gevonden. Dit plaatsje was klein maar erg indrukwekkend. De mensen wonen namelijk onder de grond. Ze kopen een stuk grond en in plaats van er een huis op te bouwen, graven ze een huis onder de grond. Hierdoor zag je allemaal kleine schoorsteentjes/luchtventilaties boven de grond uitsteken. De reden voor de ondergrondse huizen is dat het er 50 graden kan worden en onder de grond is er een constante temperatuur van zo’n 23 graden. Die avond hebben we wat drankjes gedronken en hebben ik en Daniela dezelfde ring gekocht met een opalsteentje erin. Om nog een nadere toelichting te geven op mijn bijnaam ‘dusty Dutchie’: ik was wezen douchen en op het moment dat ik buiten kwam nog half nat van de douch, kwam er een rode zand/stofstorm. Hierdoor zat ik dus weer helemaal onder het zand en kon ik zo de douch weer in springen. Na Coober Pedy ben ik minder aantekeningen gaan maken, erg jammer voor mijn verslag uiteraard. Wat ik nog kan vertellen is dat we na Coober Pedy verder naar beneden zijn gereden want dag 6 was al bereikt en er was nog maar 1 dag te gaan. Na weer een aantal honderd kilometer te hebben gereden hebben we geslapen bij de ‘Flinders Ranges’. Op onze laatste dag zijn we om 6.30 opgestaan om rond 8.15 een wandeling te maken, waar we ‘spotted yellow footed rock wallabies’ hebben gezien. Na deze wandeling zijn we verder gereden om onze laatste, gave, moeilijke wandeling te maken. We waren namelijk rond 10 uur aangekomen bij Devils Hill en waaauwwwie, dit was gaaf! Dit was de enige wandeling waarbij ik echt moeite heb gehad om te top de bereiken. De berg was zo stijl dat mijn benen ‘in brand’ stonden, wat een work-out. Maar eenmaal boven viel mijn mond open. Het was een berg waarbij er geen duidelijke route was en er ook geen hek was wanneer je de top had bereikt. Je kunt daardoor zo over het randje naar beneden vallen. Het uitzicht was indrukwekkend, maar koud was het wel met een sterke wind. Het was een mooie afsluiter voordat we Adelaide hadden bereikt en afscheid moesten nemen van elkaar.

Deze tour met Groovy Grape was zeker mijn highlight van Australie, ik heb een top tijd gehad en zoveel gezien en nieuwe ervaringen opgedaan. I loved it!

Adelaide

Toen we in Adelaide waren aangekomen besloten we met enkele meiden van de tour uit te gaan. Ik had nog een doos wijn staan en Daniela besloot het hostel te nemen waar ik verbleef. Enkel drankjes verder gingen we opstap. Helaas was dit helemaal mis gegaan, het eerste drankje dat ik bestelde in de bar gaf me zo’n erge buikpijn. Uiteindelijk bleek het een soort van cider/rose te zijn waar gluten in zat -.- . Nadat ik zo’n erge buikpijn had gekregen werd Daniela ziek omdat ze geen avondeten had gegeten en wel veel had gedronken. Daardoor besloten wij afscheid te nemen en terug naar het hostel te lopen. Gerum meisje. Die avond besefte ik meteen in wat voor een raar hostel ik terecht was gekomen. Zoals jullie weten ben ik absoluut geen persoon dat discrimineert of dergelijke, maar er waren alleen maar mannen uit Afganistan/Pakistan/Irak. Ik voelde me daarom ook niet gemakkelijk toen ik werd aangestaart en ‘complimentjes’ kreeg met: ahh wat een mooie ogen heb jij, wauw je bent zo mooi, wil je morgen met mij wat gaan drinken -.-. Het was misschien wel goed bedoeld maar ik werd er niet goed van. (Later werd mij verteld dat het vluchtelingen waren die tijdelijk in dit hostel verbleven aangezien het Rode Kruis dit voor hen betaalde.) Die ochtend schrok Daniela wakker, gelukkig kon ik haar geruststellen dat ik mijn alarm had gezet en dat ze de bus naar het vliegveld nog niet had gemist. Ze heeft haar spullen ingepakt en vervolgens heb ik haar buiten uitgezwaaid in mijn pyjama. Zo, nu stond ik er helemaal alleen voor. Ik was blij dat ik in het weekend met twee Au Pair meiden uit Adelaide (1 van Finland en 1 van Duitsland) heb kunnen afspreken, ik heb een fijn weekend met hen gehad. Zaterdag stappen en zondag naar het strand geweest met de tram. Adelaide zelf vond ik behoorlijk saai, het weer was ook slecht: veel regen. De dag van mijn vertrek heb ik doorgebracht in verschillende musea. Toen ik naar het vliegveld moest gaan kon ik bijna mijn rugzak niet op mijn rug krijgen. Bij de receptie plaatste ik mijn rugzak op de rand van een bankje, vervolgens probeerde ik hem op te tillen met mijn rug. Echter viel ik achterover als een kever op zijn rug en de man achter de receptie moest mij helpen om weer op te staan, whoops. Met deze actie had ik ook enkele plastic bakjes op de bank verpletterd – Sorry! Vanuit Adelaide ben ik naar Melbourne gevlogen waar ik verbleef van woensdag 2 oktober tot vrijdag 4 oktober. Ik had zo’n geluk dat ik bij Robyn, Ella en Aden kon blijven! Robyn is de zus van Micheal mijn host dad. Robyn werkt als stewardess en daardoor kon ik van het vliegveld met haar mee naar huis rijden. De donderdag hebben we doorgebracht in een hele leuke, mooie dierentuin in Melbourne. Het leek meer op een wandeling door de natuur, zo mooi hadden ze de dierentuin gemaakt. Het zag er heel erg fijn uit voor de dieren en er was zelfs een opvang voor dieren zonder ouders. Ik heb hierdoor een wombat kunnen aanraken en ermee op de foto kunnen gaan. Het was zo lief dat Robyn me mee had genomen en zo goed voor me zorgde. Haar kinderen zijn ook geweldig en Ella (8 jaar) was direct mijn vriendinnetje. Ze wilde continu bij me zijn en met me op de foto, erg lief. Eenmaal thuis wilde ze mijn haren doen en dat ik met haar ging lezen in bed. Ze wilde allebei heel erg graag dat ik bleef en hun au pair werd <3, wat een schatjes. ’s Avonds hebben Robyn en ik gekletst op de bank met de film Pretty Woman, wat een lieve zus! Het was weer jammer om gedag te zeggen. Vrijdag ochtend werd ik door de oom van Robyn die piloot was geweest opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Ik kreeg verschillende geschiedenis verhalen te horen uit zijn tijd wat erg interessant was. De volgende stop was Tasmania!