Update afgelopen twee weken

Hoi hoi, jawel hoor we zijn weer twee weken verder. Nadat ik met Daphne naar Melbourne ben geweest ben ik erg verkouden geworden, vervolgens heb ik de hele maandag op bed gelegen en heb ik helaas de Xfactor opnames moeten missen. Twee dagen later ging het iets beter waardoor ik donderdag gezellig Anzac Day heb kunnen vieren met Loes (vriendinnetje uit Veghel) die op dat moment in Sydney was. In de ochtend had ik tegen mijn Host Family gezegd dat ik niet de hele dag weg zou blijven, uiteindelijk was het zo gezellig en lekker weer dat ik tot in de avond bij Loes ben gebleven. Het was erg druk in de stad. Eerst hebben we naar de parade gekeken en daarna zijn we wat gaan drinken in de kroeg bij The Rocks. Onderweg naar The Rocks was er een 32 jarige vrouw een show aan het geven op de straat. Natuurlijk bleven we even staan om te zien wat er ging gebeuren. Deze vrouw was zo flexibel dat ze zichzelf kon opvouwen in een klein en vierkant glazendoosje. Amazing. Na wat geld te hebben doneert liepen we de kroeg binnen. De kroegen zaten bomvol en iedereen was om 11uur in de ochtend al aan de alcohol. Na een colaatje te hebben gedronken besloten we een rondje door de stad te lopen. Er waren weer allerlei staatmuzikanten aan het optreden. Zo was er ook Woodlock die Loes al eerder was tegengekomen in Melbourne. Hun optreden was echt goed, daarom had ik ook een CD gekocht voor 10$. Voordat we het wisten stonden er heel veel mensen naar hen te kijken. Nee, saai is het niet in Sydney, waar je ook komt er is altijd iets te doen of te zien: van Marktjes, tot straatmuzikanten en shows. In de avond at ik met Loes bij het Asylum hostel in Kings Cross waar ze verbleef. De mensen waren er erg aardig en het was een gezellig hostel. Waarschijnlijk omdat het zo kleinschalig was en erg persoonlijk. Hierdoor realiseerde ik dat het voor zaterdag wanneer ik Koninginnedag/koningsdag ging vieren het net zo handig zou zijn als ik ook in het hostel zou blijven. Loes had nog een plekje vrij op haar tweepersoonskamer dus ik had dit plekje direct gereserveerd. Na wat te hebben gegeten samen heb ik de trein weer naar ‘huis’ gepakt. Het was zeker een geslaagde dag.

Vrijdag 26 april was in de middag vrij en heb ik ijsje gegeten met een au pair uit de buurt die oorspronkelijk uit Denemarken komt. Toch merk ik dat ik met veel ‘buitenlandse’ mensen minder snel een klik heb dan met de Nederlandse mensen die ik tegenkom. Waarom dat weet ik niet, misschien om dat de communicatie beter verloopt en je elkaar beter begrijpt. In de avond kwamen twee vrienden van Stacey en Micheal (host familiy) bij ons eten. We hadden een hele lekkere pasta gegeten en de avond sloten zij af met een spelletje. Ik kom even niet op de naam, maar je had een kaartje waar bijvoorbeeld ‘een boom’ op stond geschreven. Je moest vervolgens duidelijk maken dat er ‘een boom’ op je kaartje stond zonder bepaalde woorden te mogen gebruiken. Ik was de scheidsrechter en dit was best gezellig. Omdat ik nog aan de medicijnen zat voor mijn verkoudheid was ik erg nuchter. De familie daar en tegen had het wel van een aantal glaasjes wijn. Voor mij was het daarom een erg lachwekkende avond om hen zo te zien.

Zaterdag 27 april was het Koninginnedag/Koningsdag in Sydney. Tegen de middag was ik naar het hostel gegaan om in te checken. Het was een erg gezellig dag al was het voor mijn gevoel ook weer niet zo geweldig. Misschien mede omdat ik in de avond al genoeg had gedronken voordat we naar het feest gingen. Eenmaal bij het feest was ik gestopt met drinken en zo nuchter als wat. Er was een jongen waar ik eigenlijk de hele avond heb mee gekletst. Verder heb ik niet echt gefeest. Achteraf wel jammer, maar ach er komen nog genoeg gelegenheden om op stap te gaan. Rond een uur 4 in de ochtend was ik terug bij het hostel en kon ik nog enkele uurtjes slapen. Het was echter zo licht in de kamer dat ik continu wakker werd. Loes en ik waren vervolgens op tijd uit bed gegaan om nog wat sightseeing te doen in de stad. Na ons ontbijt te hebben gekocht zijn we op pad gegaan. We hadden de trein gepakt naar de Harbour Bridge. We wilde namelijk een wandeling over de brug maken. Halverwege op de brug stond er een toren (Pylon lookout) waar je in kon – tegen betaling – je kon 200 treden omhoog om te genieten van het uitzicht. Daarnaast werd de hele geschiedenis van de Harbour Bridge beschreven in de toren. Dit was erg interessant. Ook waren er erg veel weetjes: zo is de brug 49 meter breed en hadden er in 2003 al 1 miljoen mensen de brug beklommen terwijl je dit pas kon doen vanaf 1 oktober 1998. Verder duurde het 7 Jaar en 356 dagen voordat de brug klaar was, ze waren begonnen in 1924 en waren klaar in 1932. En zo waren er nog een aantal dingen meer. Na dit avontuur was het weer tijd om terug te gaan naar het hostel. Ik heb mijn spullen gepakt, heb afscheid genomen van Loes en ben naar huis gegaan. Vervolgens kon mijn normale werkweek weer beginnen. Hoe een normale werkweek er voor mij uitziet vertel ik de volgende keer.

Afgelopen vrijdag 3 mei heb ik mijn werkweek afgesloten met een Sight seeing tour met de boot bij Circular Quay. Dit tripje duurde een uurtje en was best leuk om te hebben gedaan. Echter waren er erg veel Aziaten op de boot en nee ik ben niet discriminerend of racistisch maar ik ergerde me dood op die boot. Ik was alleen gegaan en elke keer als ik ergens op een goede plek stond te genieten van het uitzicht, kwam er weer iemand naast me staan en moest van die persoon een foto worden gemaakt. En wat deden die mensen dan – in plaats van dat ze een aantal woorden Engels leren – wuiven ze met hun handen dat je aan de kant moet gaan omdat je in hun foto staat en gelijkertijd wijzend naar hun camera. Ik werd er niet goed van. Op een moment stond ik naast de ‘kapiteinshut’ en gebeurde dit weer. Op dat moment kwam de ‘Deck hand’ naar buiten en ik vertelde toch even dat ik me aan het irriteren was aan die mensen. Die man kon zich helemaal vinden in mijn argument en vertelde dat hij en de kapitein daarom mooi binnen blijven zitten omdat ook zij zich aan het irriteren waren aan deze mensen met hun irritante foto’s en gewoof om aan de kant te gaan. Vervolgens heb ik de rest van de trip doorgebracht in de ‘kapiteinshut’ met hen. Dit was best gezellig en interessant, ik heb nu ook gezien dat er geen stuur/wiel meer wordt gebruikt om boot te besturen maar een mini-joystick. Ik merk als je alleen op pad gaat je toch wel sneller met andere mensen aan de praat raakt, wat wel positief is : ). Helaas ga ik nu het weekend weer ziek in, geen idee wat er mis met me is maar hopelijk ben ik maandag weer de oude.

Dat was mijn verhaal voor nu, de groetjes!

-xxx-
Marcella