Terug @ The Gold Coast
Blijf op de hoogte en volg Marcella
31 Januari 2013 | Australië, Surfers Paradise
Hey!
Wat voelt het fijn om terug @ The Gold Coast te zijn. Sinds vorige week dinsdag 22 Januari is alles veranderd. Zoals ik op facebook schreef waren maandag en dinsdag mijn vrije dagen. Dit was geheel onverwacht want in de ochtend werd verteld dat de kinderen naar een kinderopvang zouden gaan. Dat Jack (1) naar de kinderopvang zou gaan was mij duidelijk, maar dat Max erheen ging snapte ik niet. Maar ach, ik had een vrije dag dus ik vond het prima. Omdat ik pas in de ochtend te horen kreeg dat de kinderen naar de dagopvang gingen, had ik niets kunnen afspreken/organiseren voor mijn vrije dag. Daarom was ik zelf gaan rond rijden. Ik was naar de kust gegaan en was in de middag gaan zwemmen om aft e koelen. De hele week was het zo’n 30 – 35 graden. Toen ik rond 16u thuis kwam, ging ik op mijn mobiel mijn mail lezen. En wat zag ik? Een e-mail van Alyssa waarin stond dat ze besloten hadden dat ik niet meer nodig was, want Daniel zou niet meer voor werk maanden weg moeten. Verschillende emoties kwamen naar boven. Aan de ene kant was ik verdrietig omdat ik niet had verwacht dat zo’n situatie zou voorkomen – ik gebruik immerse en organisatie en verwacht van hen dat zij voorzichtig een familie uitkiezen voor mij die zeker weten een au pair te willen – Maar aan de andere kant was ik ook opgelucht. Darwin is niet de meest fantastische plek om 6 maanden te verblijven o.a door het klimaat, de mensen en de beperkte activiteiten/tripjes die je kunt ondernemen. Daarnaast ging de familie niet netjes met me om. De helft van de tijd voelde ik me genegeerd en van een goede commununicatie was geen sprake. Verder kookte ze regelmatig voor henzelf zonder iets voor mij in huis te hebben. Asociaal. Ikzelf was nog aan het afwachten wanneer er en moment kwam om te bespreken hoe het tot nu toe ging. Maar dat moment kwam nooit. Ik kreeg tot 5 februari de tijd om een nieuwe familie te zoeken. Maar zodra de familie mij dit nieuws had verteld wachtte ik geen moment om mijn vlucht terug te boeken naar Brisbane. 5 dagen na het nieuws kon ik terug naar papa. Ik had mijn vlucht geboekt voor de ochtend na Australia day. Achteraf niet slim want hierdoor heb ik deze dag niet met de andere Au Pairs kunnen vieren. Mijn vlucht zou om 06:40 in de ochtend gaan maar toen ik zaterdagavond voor het slapen gaan op mijn mobiel keek stond er dat mijn vlucht geannuleerd was. O mijn god, en ik maar denken dat het niet erger kon worden. Ik terug naar de huiskamer gegaan en dit nieuws aan mijn host family verteld. Vervolgens heb ik Jetstar gebeld en gevraagd of zij mij konden helpen. Ik had het geluk dat er een andere vlucht om 12:45 ‘s middags ging naar Brisbane met Qantas – een betere maatschappij. Toen ik op het vliegtuig werd afgezet, zonder een fatsoenlijke afscheid of bedankje, ging ik inchecken. Op het moment dat ik door ‘de duane’ ging werd er door de security eruit gehaald. Ze gingen testen of ik explosive bij had/bom chemicalen. Ze gingen met een soort borstel over mijn kleren, schoenen, handen en telefoon. Vervolgens stopte ze de borstal in een machine om het te analyseren. En ja hoor, ALARM ALARM ALARM -.-. Het werd steeds maar erger en erger en erger. Gelukkig was ik best relaxt, want ik wist toch dat ik niets bij had wat niet mocht. Maar in mijn achterhoofd had ik ook mijn host family in mijn hoofd – die bij de politie en in het leger werken – wat als zij mij echt niet mochten en mij voor de paal wilde zetten door iets in mijn bagage te stoppen ofzo :P hahah. Naja. De man ging vervolgens met de borstel over zijn eigen kleren. Hij zei dit te doen om na te gaan of de machine niet defect was. Bij hem was na de analyse niets aan de hand. Vervolgens ging hij het nog een keer bij mij proberen – niks aan de hand. Maar het moest drie keer, gelukkig was er ook de derde keer niets aan de hand. Geen idee waarom de eerste keer wel? Toch was het nog spannend, tot ik in het vliegtuig zat. Het weer was erg slecht in Queensland. Er waren al 6 tornado’s geweest en er was nog een tornado opkomst… en dat terwijl ik dit kant op moest vliegen. In het vliegtuig zat ik naast een 27jarige jongen die ook @ The Gold Coast woont en een Nederlandse vader heeft maar zelf in Australie is geboren en opgegroeid. Dat was wel gezellig. Toen we Brisbane naderde merkte we dat we rondjes aan het vliegen waren. De piloot vertelde dat we nog niet naar Brisbane konden gaan, maar genoeg benzine hadden om nog even in de lucht te blijven. Na een kwartier gingen we weer verder maar niet veel later vlogen we weer rondjes. Uitiendelijk (een uur later dan gepland) konden we landen. Omdat er geadviseerd werd niet de weg op te gaan iv merge storm en regen kon een vriend van Cameron, de jongen die naast me zat hem niet ophalen. Papa was zo aardig om hem een lift te geven. De weg naar huis was best eng. Water dat richting de snelweg stroomde, harde wind – waardoor auto’s van links naar rechts gingen – en de regen waardoor je nauwelijks wat zag. Eenmaal thuis duurde het niet lang voordat de stroom uitviel – great! Vervolgens hebben we 40 uur zonder stroom gezeten. Op zo’n moment merk je echt wat je allemaal gebruikt wat stroom nodig heeft. De volgende avond hadden we avondeten met kaarslicht en speelde we kaart spelletjes met onze zaklampen op de tafel. Omdat ik niet nog een avond in het donker wilde zitten was ik woensdagmiddag naar Natasha in Southport gegaan, natuurlijk werkte het stroom weer toen ik daar aan kwam -.-. We hebben samen gekookt en film gekeken en woensdag avond ben ik naar Ruda gegaan. Vanmiddag heb ik Ruda zien surfen en heeft hij voor mij en zijn roommates heerlijk gekookt. Ik heb altijd geroepen dat ik geen bruine bonen lust, maar vandaag smaakte ze helemaal niet meer vies. De terugweg naar huis was minder, want ik zou met de bus gaan. Een bus pakken is hier alleen meer ingewikkeld dan in Nederland waardoor ik op een gegeven moment dacht: ik loop wel naar huis. Dit deed ik dus, maar over de helft kwam papa mij ophalen :). Nu ben ik opzoek naar een nieuwe familie. Momenteel heb ik contact met een familie uit Adelaide en Sydney. We zullen zien wat het wordt. Ik houd jullie op de hoogte.
-xxx-
Marcella
Wat voelt het fijn om terug @ The Gold Coast te zijn. Sinds vorige week dinsdag 22 Januari is alles veranderd. Zoals ik op facebook schreef waren maandag en dinsdag mijn vrije dagen. Dit was geheel onverwacht want in de ochtend werd verteld dat de kinderen naar een kinderopvang zouden gaan. Dat Jack (1) naar de kinderopvang zou gaan was mij duidelijk, maar dat Max erheen ging snapte ik niet. Maar ach, ik had een vrije dag dus ik vond het prima. Omdat ik pas in de ochtend te horen kreeg dat de kinderen naar de dagopvang gingen, had ik niets kunnen afspreken/organiseren voor mijn vrije dag. Daarom was ik zelf gaan rond rijden. Ik was naar de kust gegaan en was in de middag gaan zwemmen om aft e koelen. De hele week was het zo’n 30 – 35 graden. Toen ik rond 16u thuis kwam, ging ik op mijn mobiel mijn mail lezen. En wat zag ik? Een e-mail van Alyssa waarin stond dat ze besloten hadden dat ik niet meer nodig was, want Daniel zou niet meer voor werk maanden weg moeten. Verschillende emoties kwamen naar boven. Aan de ene kant was ik verdrietig omdat ik niet had verwacht dat zo’n situatie zou voorkomen – ik gebruik immerse en organisatie en verwacht van hen dat zij voorzichtig een familie uitkiezen voor mij die zeker weten een au pair te willen – Maar aan de andere kant was ik ook opgelucht. Darwin is niet de meest fantastische plek om 6 maanden te verblijven o.a door het klimaat, de mensen en de beperkte activiteiten/tripjes die je kunt ondernemen. Daarnaast ging de familie niet netjes met me om. De helft van de tijd voelde ik me genegeerd en van een goede commununicatie was geen sprake. Verder kookte ze regelmatig voor henzelf zonder iets voor mij in huis te hebben. Asociaal. Ikzelf was nog aan het afwachten wanneer er en moment kwam om te bespreken hoe het tot nu toe ging. Maar dat moment kwam nooit. Ik kreeg tot 5 februari de tijd om een nieuwe familie te zoeken. Maar zodra de familie mij dit nieuws had verteld wachtte ik geen moment om mijn vlucht terug te boeken naar Brisbane. 5 dagen na het nieuws kon ik terug naar papa. Ik had mijn vlucht geboekt voor de ochtend na Australia day. Achteraf niet slim want hierdoor heb ik deze dag niet met de andere Au Pairs kunnen vieren. Mijn vlucht zou om 06:40 in de ochtend gaan maar toen ik zaterdagavond voor het slapen gaan op mijn mobiel keek stond er dat mijn vlucht geannuleerd was. O mijn god, en ik maar denken dat het niet erger kon worden. Ik terug naar de huiskamer gegaan en dit nieuws aan mijn host family verteld. Vervolgens heb ik Jetstar gebeld en gevraagd of zij mij konden helpen. Ik had het geluk dat er een andere vlucht om 12:45 ‘s middags ging naar Brisbane met Qantas – een betere maatschappij. Toen ik op het vliegtuig werd afgezet, zonder een fatsoenlijke afscheid of bedankje, ging ik inchecken. Op het moment dat ik door ‘de duane’ ging werd er door de security eruit gehaald. Ze gingen testen of ik explosive bij had/bom chemicalen. Ze gingen met een soort borstel over mijn kleren, schoenen, handen en telefoon. Vervolgens stopte ze de borstal in een machine om het te analyseren. En ja hoor, ALARM ALARM ALARM -.-. Het werd steeds maar erger en erger en erger. Gelukkig was ik best relaxt, want ik wist toch dat ik niets bij had wat niet mocht. Maar in mijn achterhoofd had ik ook mijn host family in mijn hoofd – die bij de politie en in het leger werken – wat als zij mij echt niet mochten en mij voor de paal wilde zetten door iets in mijn bagage te stoppen ofzo :P hahah. Naja. De man ging vervolgens met de borstel over zijn eigen kleren. Hij zei dit te doen om na te gaan of de machine niet defect was. Bij hem was na de analyse niets aan de hand. Vervolgens ging hij het nog een keer bij mij proberen – niks aan de hand. Maar het moest drie keer, gelukkig was er ook de derde keer niets aan de hand. Geen idee waarom de eerste keer wel? Toch was het nog spannend, tot ik in het vliegtuig zat. Het weer was erg slecht in Queensland. Er waren al 6 tornado’s geweest en er was nog een tornado opkomst… en dat terwijl ik dit kant op moest vliegen. In het vliegtuig zat ik naast een 27jarige jongen die ook @ The Gold Coast woont en een Nederlandse vader heeft maar zelf in Australie is geboren en opgegroeid. Dat was wel gezellig. Toen we Brisbane naderde merkte we dat we rondjes aan het vliegen waren. De piloot vertelde dat we nog niet naar Brisbane konden gaan, maar genoeg benzine hadden om nog even in de lucht te blijven. Na een kwartier gingen we weer verder maar niet veel later vlogen we weer rondjes. Uitiendelijk (een uur later dan gepland) konden we landen. Omdat er geadviseerd werd niet de weg op te gaan iv merge storm en regen kon een vriend van Cameron, de jongen die naast me zat hem niet ophalen. Papa was zo aardig om hem een lift te geven. De weg naar huis was best eng. Water dat richting de snelweg stroomde, harde wind – waardoor auto’s van links naar rechts gingen – en de regen waardoor je nauwelijks wat zag. Eenmaal thuis duurde het niet lang voordat de stroom uitviel – great! Vervolgens hebben we 40 uur zonder stroom gezeten. Op zo’n moment merk je echt wat je allemaal gebruikt wat stroom nodig heeft. De volgende avond hadden we avondeten met kaarslicht en speelde we kaart spelletjes met onze zaklampen op de tafel. Omdat ik niet nog een avond in het donker wilde zitten was ik woensdagmiddag naar Natasha in Southport gegaan, natuurlijk werkte het stroom weer toen ik daar aan kwam -.-. We hebben samen gekookt en film gekeken en woensdag avond ben ik naar Ruda gegaan. Vanmiddag heb ik Ruda zien surfen en heeft hij voor mij en zijn roommates heerlijk gekookt. Ik heb altijd geroepen dat ik geen bruine bonen lust, maar vandaag smaakte ze helemaal niet meer vies. De terugweg naar huis was minder, want ik zou met de bus gaan. Een bus pakken is hier alleen meer ingewikkeld dan in Nederland waardoor ik op een gegeven moment dacht: ik loop wel naar huis. Dit deed ik dus, maar over de helft kwam papa mij ophalen :). Nu ben ik opzoek naar een nieuwe familie. Momenteel heb ik contact met een familie uit Adelaide en Sydney. We zullen zien wat het wordt. Ik houd jullie op de hoogte.
-xxx-
Marcella
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
